ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΑΣΕΩΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ & ΨΥΧΙΚΗΣ ΕΤΕΡΟΚΤΟΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΑ Μ.Μ.Ε.

 




ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΑΣΕΩΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ & ΨΥΧΙΚΗΣ ΕΤΕΡΟΚΤΟΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΑ Μ.Μ.Ε.


Γεγονός: Πρίν 20 χρόνια μόνο την χρονιά του «μιλένιουμ» το 2000 είχαμε περίπου 1.000.000 αυτοκτονίες ανά το παγκόσμιο.
Λογισμός φοβίας: Σήμερα φοβάμαι να διερευνήσω -αλλά θα το πράξω εξ ανάγκης- μετά από 20 χρόνια τα νέα στατιστικά και σύγχρονα παγκόσμια ιατρικά δεδομένα για τις αυτοκτονίες, διότι με πιάνει μία παραζάλη μόνον που σκέφτομαι -όχι πόσοι απεβίωσαν μέσω αυτοκτονίας- αλλά πόσα άραγε να ήταν τα «θετικά κρούσματα» που επιβίωσαν από μία ή πολλές αυτοκτονίες μέσα σε 20 χρόνια.
Κυνική ειρωνία: Βέβαια για το ζήτημα της αυτοκτονίας και για τα εκατομμύρια αυτοκτονιών ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ανά το παγκόσμιο, ΟΥΤΕ (καν) μία λέξη. Για την έγκαιρη προστασία και πάση θυσία πρόληψη της Ψυχικής και Πνευματικής Υγείας των καταθλιπτικών και ταλαιπωρημένων ψυχολογικά ατόμων με τάσεις πρός αυτοκτονικό ιδεασμό, ΟΥΤΕ λόγος από το Κράτος και τα Μ.Μ.Ε. Άρα, μάλλον κανένας δεν αυτοκτονεί... καθότι ο μοναδικός και κορυφαίος χάροντας ή μπαμπούλας -για ανεξήγητο λόγο- είναι επί ένα χρόνο μέσω των αδίστακτων Μ.Μ.Ε. ο Κορωναϊός-19.
Συμπέρασμα: Άρα, συνεπώς σύμφωνα με την δειμοσιογραφική λογική τους... αφού δεν είναι πρώτη είδηση οι καθημερινές αυτοκτονίες των ψυχορραγούντων και απελπισμένων ανθρώπων, αυτοκτονία ΔΕΝ υπάρχει. Άσχετα αν την (απο)κρύβουμε ουσιωδώς για σοβαρούς ψυχολογικούς λόγους... αλλά ακριβώς για τους ίδιους ψυχολογικούς λόγους, δεν θα έπρεπε άραγε να είμαστε εξίσου και ισότιμα λογικά και ψυχολογικά διακριτικοί με τις καταιγιστικές καθημερινές ειδήσεις περί θανάτων και «θετικών κρουσμάτων» από κορωναϊό-19;
Θεωρία Συνωμοσίας: Προφανώς, μάλλον πρόκειται για Θεωρία Συνωμοσίας οι αυτοκτονίες. Αφού για να υπάρχει κάτι, θα πρέπει να το πούνε οι ειδήσεις. Η προηγούμενη πρόταση είναι αληθής ή ψευδής; Τούτο είναι κατά την γνώμη μας και το μέγα δόγμα της σημερινής ηλιθιότητας που μας λαγκοδέρνει ως κοινωνικά άτομα. Εδώ, βέβαια, το επιχείρημα της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας δεν πετυχαίνει τον σκοπό του εκφοβισμού των ατόμων στις κοινωνίες. Ούτε το επιχείρημα του αμφιλεγόμενου βιολογικού τέστ. Ούτε το ψευδοεπιχείρημα της «προφυλακτικής» μάσκας... ούτε... ούτε... ούτε! Άρα, μήπως είμεθα συνωμοσιολόγοι στο ζήτημα των αυτοκτονιών;
Ετεροκτονίας το ανάγνωσμα: Σήμερα εν έτει 2020 μας τρομάζουν, μας φοβερίζουν, μας εκβιάζουν, μας «αυτοκτονούν» έμμεσα και μας απειλούν ευθέως με κάθε τρόπο τα Μ.Μ.Ε. μέσω της κρατικής και δημοσιογραφικής προπαγάνδας της αδυσώπητης απολυτοποίησης του θανατηφόρου κορωναϊού ότι, έχουν πεθάνει μέχρι στιγμής 1.000.000 και βάλε άνθρωποι από τον κορωναϊό, ενώ όλοι μας γνωρίζουμε (όσοι σκεφτόμαστε ελεύθερα και κριτικά) μέσα από ιταμές και προκλητικές παραδοχές ειδικών λοιμωξιολόγων -και όσοι μάλιστα δεν επιμένουμε να αναμασούμε μασημένο σανό και μαϊντανό του τετραπέρατου γαϊδάρου- στην ηλίθια και οργανωμένη βάση πολιτικο-οικονομικών συμφερόντων μέσω της κορωναϊο-προπαγάνδας τους, ότι, όσοι πέθαναν από κορωναϊό μια μεγάλη συντριπτική πλειοψηφία είχε λίγα ή πολλά υποκείμενα νοσήματα.
Θερμή παράκληση: Και αφού μόλις πρόσφατα έπεσαν στην αντίληψη και στην γνώση μας λόγo σοβαρών περιστατικών και περιπτώσεων τινών αγαπητών πελατών/ισσών μας -περί αυτοκτονίας και τάσεων αυτοκτονίας- αποφασίσαμε να προβληματίσουμε σήμερα μέσα από επίσημα κείμενα για το εν λόγω ζήτημα.
Να προτείνουμε συνεπώς, στους φίλους/ες αναγνώστες/τριες μας όποιος έχει τέτοιου είδους λογισμικές τάσεις, συχνές σκέψεις και πυκνούς λογισμούς αυτοχειρίας, να μην τις αφήνει μέσα του και να τις καλλιεργεί, αλλά να τολμήσει να βρεί έναν έμπιστο φίλο/η ή και έναν ειδικό Ψυχικής Υγείας ή Ψυχολόγο ώστε να αποκαλύψει τις σκέψεις του γύρω από το εν λόγω ζήτημα που τον απασχολεί.





Του Παναγιώτη Νούνη
Σύμβουλος Ψυχικής & Πνευματικής Υγείας – Life Coach

† Θεολόγος – Θρησκειολόγος – Φιλόλογος
@: panagiotisnounis@gmail.com

Tηλέφωνο επικοινωνίας: 00357+96897711

....................................................................................................

Μιλώντας για την Αυτοκτονία
Η αυτοκτονία είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που μας αφορά όλους. Δεν είναι μια τυχαία ή χωρίς νόημα πράξη. Ο άνθρωπος που προσπαθεί να αυτοκτονήσει νιώθει απελπισμένος, «παγιδευμένος» σε προσωπικά, οικογενειακά και άλλα προβλήματα, τα οποία αισθάνεται ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει. Η αυτοκτονία εκφράζει την επιθυμία του να ξεφύγει από μια ζωή που του είναι δυσβάσταχτη.
Η αυτοκτονία δεν είναι μια σπάνια κατάσταση. Αποτελεί ένα παγκόσμιο πρόβλημα που παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (www.who.int) , τα τελευταία 45 χρόνια οι αυτοκτονίες αυξήθηκαν σε όλο τον κόσμο κατά 60%. Υπολογίζεται ότι το 2000 αυτοκτόνησαν περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι, αριθμός που αντιστοιχεί σε ένα θάνατο κάθε 40 sec. Οι μη θανατηφόρες απόπειρες εκτιμάται ότι είναι 10 με 20 φορές περισσότερες.
Ωστόσο δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για τις μη θανατηφόρες αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές. Σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ., μόνο το 25% των ανθρώπων που αποπειρώνται να αυτοκτονήσουν αναζητούν ιατρική βοήθεια μετά την απόπειρα, με αποτέλεσμα αφενός οι περισσότερες απόπειρες να μην καταγράφονται, αφετέρου εκείνοι που τις πραγματοποίησαν να μη λαμβάνουν τη βοήθεια που έχουν ανάγκη.
Όσον αφορά την Ελλάδα, ο δείκτης αυτοκτονιών είναι από τους χαμηλότερους στην Ευρώπη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το πρόβλημα δεν μας αφορά: 300 με 400 αυτοκτονίες καταγράφονται κάθε χρόνο στη χώρα μας. Σύμφωνα με στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδας, το 2007 328 άνθρωποι πέθαναν αυτοκτονώντας, από τους οποίους οι 268 ήταν άντρες. Ο αριθμός των αυτοκτονιών ήταν 2 με 3 φορές μεγαλύτερος από τον αριθμό των ανθρωποκτονιών που πραγματοποιήθηκαν στη χώρα μας.
Ωστόσο, εκτιμάται ότι παγκοσμίως οι θάνατοι λόγω αυτοκτονίας είναι περισσότεροι από αυτούς που καταγράφονται. Πολλές φορές αποδίδονται σε άλλες αιτίες, με αποτέλεσμα να υποτιμώνται οι πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος. Ένας λόγος είναι ότι κάποιες φορές είναι δύσκολο να εξακριβωθεί αν ένας θάνατος ήταν ακούσιος ή σκόπιμος, όπως συμβαίνει σε περίπτωση τροχαίου ατυχήματος, πνιγμού, λήψης υπερβολικά μεγάλης δόσης φαρμάκου ή πτώσης. Επιπλέον, η αυτοκτονία και η απόπειρα αυτοκτονίας είναι έντονα στιγματισμένες πράξεις. Γι’ αυτό και συχνά ο θάνατος ή ο τραυματισμός αποδίδεται σε άλλη αιτία κι όλοι συναινούν με την οικογένεια του θύματος για την απόκρυψη των πραγματικών γεγονότων.
Το κόστος της αυτοκτονίας και γενικά της αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς είναι τεράστιο. Εκτός από την απώλεια ανθρώπινων ζωών, υπάρχουν σημαντικές ψυχολογικές επιπτώσεις για την οικογένεια και τους φίλους, αλλά και επιπτώσεις για την κοινωνία. Σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ., κάθε αυτοκτονία έχει άμεσο αντίκτυπο σε τουλάχιστον 6 ανθρώπους (φίλους ή συγγενείς του αυτόχειρα). Αν αυτή συμβεί σε δημόσιο χώρο (π.χ. σχολείο, εργασιακό περιβάλλον), τότε επηρεάζονται δεκάδες ή και εκατοντάδες άνθρωποι.
Η υποστήριξη από έναν ειδικό Ψυχικής Υγείας μπορεί να βοηθήσει!
Ορίζοντας την Αυτοκαταστροφικότητα
Αυτοκαταστροφικός δεν είναι μόνο ο άνθρωπος που αυτοκτονεί ή που αποπειράται ν’ αυτοκτονήσει. Η αυτοκαταστροφικότητα μπορεί να εκδηλωθεί με ένα ευρύ φάσμα σκέψεων, πράξεων και συμπεριφορών που στρέφονται κατά της σωματικής ακεραιότητας και της ζωής του ατόμου που τις πραγματοποιεί.
Παραδείγματα αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών είναι:
Οι συμπεριφορές υψηλού κινδύνου
Άμεσες (π.χ. επικίνδυνη οδήγηση)
Έμμεσες (π.χ. ριψοκίνδυνη σεξουαλική συμπεριφορά)
Οι «χρόνιες αυτοκτονίες»
Θάνατος από αλκοολισμό
Θάνατος από χρήση ουσιών
Θάνατος από συνειδητή μη συμμόρφωση στη θεραπευτική αγωγή σε χρόνιες παθήσεις (σακχαρώδης διαβήτης, υπέρταση κλπ)
Ο αυτοκτονικός ιδεασμός
Οι αυτοκαταστροφικές πράξεις
Παρα-αυτοκτονικές συμπεριφορές
Απόπειρα αυτοκτονίας
Αυτοκτονία
Αυτοκτονικός ιδεασμός
Ο όρος «αυτοκτονικός ιδεασμός» αναφέρεται σε σκέψεις του ανθρώπου που αφορούν αυτοκαταστροφική συμπεριφορά. Αυτές οι σκέψεις μπορεί να είναι ασαφείς και ακαθόριστες και να αφορούν το θάνατο σε κάποιο μελλοντικό χρόνο ή να παίρνουν τη μορφή συγκεκριμένου σχεδίου αυτοκτονίας.
Το σχέδιο μπορεί να περιλαμβάνει τον τόπο και το χρόνο της αυτοκτονίας και το μέσο που θα χρησιμοποιηθεί. Η ύπαρξη σχεδίου αυξάνει τον κίνδυνο αυτοκτονίας.
Ο αυτοκτονικός ιδεασμός μπορεί να είναι χρόνιος και επίμονος, ή να είναι παροδικός και να πυροδοτείται από αντίξοα γεγονότα της ζωής. Σε κάθε περίπτωση, εκφράζει τη δυσκολία του ανθρώπου να τα βγάλει πέρα και να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής.
Παρα-αυτοκτονική συμπεριφορά
Η παρα-αυτοκτονική συμπεριφορά έχει οριστεί από τον Π.Ο.Υ. ως:
«μια πράξη χωρίς θανατηφόρο αποτέλεσμα, κατά την οποία το άτομο εμφανίζει μία μη συνήθη συμπεριφορά χωρίς την παρέμβαση άλλων, η οποία προκαλεί αυτοτραυματισμό ή χαρακτηρίζεται από τη λήψη φαρμακευτικής ουσίας σε πολύ μεγαλύτερη από τη θεραπευτική δόση και η οποία συμπεριφορά έχει ως στόχο την επίτευξη αλλαγών που το άτομο επιθυμεί μέσω των πραγματικών ή των αναμενόμενων σωματικών επιπτώσεων-βλαβών».
O παραπάνω ορισμός συμπεριλαμβάνει και την απόπειρα αυτοκτονίας. Ωστόσο, ο όρος «παρα-αυτοκτονία» συνήθως χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη συμπεριφορά ασθενών που αυτοακρωτηριάζονται ή αυτοτραυματίζονται, χωρίς να υπάρχει πάντα πρόθεση θανάτου. Αυτή η συμπεριφορά είναι συχνότερη στις μικρές ηλικίες (στην εφηβεία ή την πρώιμη ενήλικο ζωή). Είναι συχνότερη στις γυναίκες απ’ ότι στους άντρες.
Οι άνθρωποι που αυτοτραυματίζονται συνήθως προκαλούν οι ίδιοι αμυχές, εκδορές, ή βαθύτερα τραύματα με μαχαίρι, ξυράφι, σπασμένο γυαλί κλπ. Συνήθως οι τραυματισμοί εντοπίζονται στα μπράτσα, τους καρπούς, τους μηρούς και τις κνήμες (πιο σπάνιες εντοπίσεις είναι το πρόσωπο, το στήθος και η κοιλιά).
Ο αυτοτραυματισμός είναι ένας τρόπος για να ανακουφιστούν από την ένταση που νιώθουν ή να εκτονώσουν το θυμό που νιώθουν για τον εαυτό τους ή τους άλλους. Σε κάποιες περιπτώσεις είναι ένας τρόπος να εκδηλώσουν την επιθυμία τους να πεθάνουν. Αυτού του είδους η συμπεριφορά είναι συχνότερη στους ανθρώπους που έχουν κάποια ψυχική πάθηση, συνήθως διαταραχή προσωπικότητας.
Απόπειρα αυτοκτονίας
Ο όρος «απόπειρα αυτοκτονίας» αναφέρεται σε μια ενέργεια του ανθρώπου που στρέφεται κατά της υγείας, της σωματικής ακεραιότητας και της ζωής του (π.χ. λήψη υπερβολικής δόσης φαρμάκων, πτώση από ύψος κλπ). Οι απόπειρες μπορεί να είναι προσχεδιασμένες ή παρορμητικές. Η δεύτερη περίπτωση είναι συχνή στην εφηβεία.
Κάθε απόπειρα αυτοκτονίας πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη!Ακόμα κι όταν δεν είναι θανατηφόρα, δε σημαίνει ότι ο κίνδυνος έχει περάσει. Οι άνθρωποι που αποπειράθηκαν κάποτε να αυτοκτονήσουν διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να το ξανακάνουν, ειδικά τον πρώτο χρόνο μετά την απόπειρα.
Η υποστήριξη από έναν ειδικό Ψυχικής Υγείας μπορεί να βοηθήσει!
ΠΗΓΗ





Σχόλια

Δημοφιλείς Αναρτήσεις